Cuma, Haziran 11

Kim Kime Muhtaç?

Ocak ayında yazmışım...

Kuzenimdeydik. Güzel ve eğlenceli bir akşam için, oğlum, eşim ve ben.

Şarkılar, türküler, hoplayıp zıplamalar.

Küçük Bey çok memnundu, özellikle 10′dan geriye doğru sayıp, hoplayıp zıplama kısmına bayıldı. Sırf o sevdi diye belki 10 kere tekrarladık bu oyunu.

Bu kadar ayakta kalmaya alışkın değildi, ne kadar istemese de uykuya kucak açtı. O uyuklamaya başlayınca, sardım onu. Artık kokumdan mı yoksa hiç dayanacak gücü kalmadığından mı bilinmez, hemen uyuyuverdi.

Arka odada yatak hazırladı kuzenim. Dikkatle koydum yatağa.

Kendi yatağında yatmayı reddettiğinden beri neredeyse hiç yanlız uyumadı küçüğüm. Bu durum çok zorladı beni. Üstüne gece sütünü kesmemesi dönem dönem zıvanadan çıkarmıştır beni.

Çok söylendim “artık kendi yatağında uyu, ne zaman kendi yatağında yatmak isteyeceksin, ben ne zaman deliksiz bir uyku uyuyabileceğim?”

O arka odada uyurken ben içeride rahat edemedim bir türlü. Kaç kez kontrole gittim kimbilir?

En son kontrol etmeye gittiğim sırada farkettim onun kokusuna aslında benim ihtiyacım olduğunu ve benim bu ihtiyacım yüzünden onu da kendime ne kadar bağımlı kıldığımı!

Ah be Sibel! Sen evladına ne yaptığının farkında mısın?!!!