Pazartesi, Haziran 20

Kelime > cümle > anlam

Olmadı.
Yine ve her zaman olduğu gibi…

Kelimelerin kafada dönüp durup, kağıda cümle olarak dökülememesi sanırım sadece bana özgü bir durum. Olmadı mı olmuyor işte!
Bu belki de bir huydur.
Biraz düşününce; sanırım öyle gerçekten de…

Oluşturmayı değilde, oluşma ihtimallerini severim ben… 
Hayallerim gibi…
Hayallerimin gerçekleşme ihtimaline tutunurum ben, olasılıklar beni heyecanlandırır, o heyecan beni ayakta tutar.
Gerçekleşmeleri için çaba göstermem fazla, gerçekleştikleri takdirde o heyecanın yerine koyacak bir duygum olmamasından belki…
Olursa olur der, akışına bırakırım.

Belki cümlelerle aramdaki bağ da böyledir.. Kimbilir belki de bu şekilde yazma heyecanımı ayakta tutuyorumdur…
Ya da belki de “söz uçar, yazı kalır” misali, uçuculuğu seviyorumdur. Bir söz misali evrende dolaşmak, farklı cümlelerde anlam bulmak istiyorumdur…
….

İşte buldum! : Anlam bulmak


Sadece bunu düşünmesi bile içimi ısıttı…

O halde izninizle; bir cümlede anlam bulmaya gidiyorum, süzüle süzüle gökyüzünde…


Salı, Ocak 12

Bi arkadaşa bakıp çıkacaktım

Merhaba sevgili blog,

Uzun zamandır buralara uğramıyorum, sen de farkındasındır belki.

Ne zamandır elim yazmaya gitmiyor, bundan sonra da gider mi bilemiyorum.
Bugün sana merhaba demek geldi içimden.

Bir sürü şey oluyor hayatımda; iyi, kötü, keyifli, keyifsiz...
Bilirsin işte beni az çok.
Kafamda bir sürü şey döner ama onları bir cümle haline getirmekte zorlanırım...
Önceden düşüncelerimi cümle haline getirmek için uğraşırdım, gittikçe bunu yapmak zorlaşmaya başladı nedense...

Kendimi çok sorguluyorum, sorguladıkça kendime çarpıyorum, yaralanıyorum...
Yanlış anlama, bu kendini sevmemek değil. Ama...
İşte o "ama"lar beni çok bağlıyor. "Ama"ları silemiyorum bir türlü...

Hala ve hala, her şeyi, herkesi ayna yapmaya devam ediyorum kendime... Kendimi onların aynası yapmayı başaramadım daha... Yani hala aynalarla barışmış değilim kısacası :)

Bir de üstüne, aynada yansıyan kendime fazladan çizgiler eklenmeye başladı. Yerçekimine yenik düşmeye başladım :)))

İnsanın tam kendini bulduğu yaşlarda, yaşlanmaya başlaması çok acı be blog :))))
Neyseki; ruhla beden arasında ters orantı var da oradan kurtarıyoruz ;)
Yaşım ilerledikçe, daha da çocuksulaşmaya başladım ruhen :))

Neyse, şimdilik bu kadar...

Belki gelirim yine...

Özle beni blog ;)