Teselli

Bazen, o kadar çok yazasım oluyor ki...

Buna rağmen, ellerim klavyede ben ekrana, ekran bana bakıyoruz...

Kafamda kelimeler fink atıyor, ama kırk tilkinin kuyruğu değmemesi misali, bir araya gelip cümle oluşturamıyorlar.

Yazdıklarımı dönüp okuduğum zamanlar oluyor.

Yine yaptım...

Hep hayal kırıklıklarımı, hep kalp acımı, hüznümü yazmışım.

Sanki hiç güzel şeyler olmuyormuş hayatımda gibi...

Dün facebook sayfamda şunu yazmıştım;

Kimse seni hayal kırıklığına uğratmıyor aslında.
Sen yanlış insanlar üzerinde hayaller kuruyorsun.

Yok, yok. Söz bana ait değil, henüz ermedim o kadar. 
Ama ümidim var, bir gün onu da başaracağım!

Sürekli kendimi geliştirmekten bahsedip, bahsedip...

umudumu hep birilerine bağlıyorum...

doğal olarak kırgınlıklarımı da onlara yüklüyorum.

Tek yapmam gereken beklenti duymamaktan ibaret...

Tek yapmam gereken bu...

Elbet bunu da başaracağım!

Fotoğraf bana ait. Bir dönem yaptığım çalışmalardan biri...