Kendiyle barışık olmayanı hemen tanırsınız. Mutsuzdur... Tatminsizdir...
İstediği bir şey olur ama o daha fazlasını ister. Ya da ne bileyim; elde ettiğinin kıymetini bilmez, kaybeder ve yine istemeye başlar onu... Yine mutsuz olur yani...
Aslında sorun istediklerinde değil, kendindedir... içten içe bilir ama bunu söylemektense hayatı suçlamak daha çok işine gelir. Çünkü eğer sorunun kendinde olduğunu kabullenirse sorumluluğunu da üstlenmesi gerekir...
Sorumluluk dediğin insanı yorar... Aslında istediklerini elde ettikten sonra onu elinde tutmanın sorumluluk gerektirdiğini farkedip onu kendi elleriyle uçurmuş bile olabilir... istemeden yapmış gibi... ve buna yürekten inanır...
Kimbilir belki de bu öyle biridir ki; mutsuzluktan besleniyordur...
Olamaz mı? Olabilir...
içten konuşmalar
11 yıl önce
.JPG)
Evet, olabilir sibelciğim..
YanıtlaSilEn başta her şeyi bir güzelce sıraladığına, olup bitenin farkında olduğuna göre elbette ki olabilir.
Aslında bu hepimizin zaan zaman yaptığı şey :/
zaten o yüzden yazdım ya Zeugmam bunu... zaman zaman bunu yaptığımız için :/
Silmontaigne in denemelerindeki "mızmız insan"ın tarifi gibi olmuş:))
YanıtlaSilhepimiz arada bir böyle oluyoruz ya... montaigne kendini tarif etmiş olabilir o halde :P
SilOlabilir tabi, ben tanıyorum öyle insanları ve çevrelerindekileri de mutsuz görmek ister onlar ve onların mutsuzluğuyla da beslenir.
YanıtlaSilSevgilerimle :)
ben de tanıyorum pe hito... ve hatta bazen ben de onlara benziyorum. onlarla aramızdaki fark; ben durumumu farkedip düzeltmeye çalışıyorum ;)
Silsevgiler