Aksi

Ne kadar zamandır aynada kendine baktığını hatırlamaya çalıştı. Öylesine dalmıştı ki aynadaki “aksi”ne, zaman geçmiş mi, geçmemiş mi farkında değildi...

Acaba göz kenarlarındaki kırışıklıkları saysa yaşıyla bir gelir miydi? Bunu gerçekten çok merak etti.

Yolun yarısını geçeli çok olmamıştı ama yolu tamamlamış gibi hissediyordu kendini. “Bugüne kadar ne çok şey yaşadım.” diyecek kadar yoğun bir hayatı olmamıştı ama böyle hissediyordu yine de. Fazlasıyla olgun, fazlasıyla tamamlamış. “Ah bir de fazlasıyla tamamlanmış hissetseydim keşke!” diye geçirdi içinden.

Bir sürü aşk yaşamıştı. El parmaklarının hepsinden fazla. “Acaba kaç tane fazla?”
Bu düşünceyi fazla kurcalamak istemedi ama bugün bu aynanın karşısında göz kenarlarındaki kırışıklıkları saymaya kalkmasının sebebi de buydu.

Kimseye bağlanamıyordu hiç kimseye!

“Neden?” dedi kendi kendine. O kadar ilişkisinin ardından iz bırakanı, giderken içini acıtanı olmamıştı hiç.

Kendisinin bağlanmakla ilgili sorunu varken, karşısındakinin ilişkilerine tutunmasını nasıl beklerdi ki?
“Yalnız öleceksin!” dedi aynadaki aksine “ve ölürken o kırışıklıklarını sayan kimse olmayacak!”

Bu düşüncelerin kırışıklıklarına fazladan bir çizgi eklemesinden endişe etti.

“Hiç hayıflanma kızım, her koyun kendi bacağından asılır. Bunu kendine sen yaptın! Sonuçlarına da katlanmalısın!”

Göz makyajını tekrar kontrol etti. Çantasını masadan aldı.
Düşüncelerinin gün içinde şehrin karmaşasında kaybolacağı ümidiyle, işine doğru yola çıktı...

Fotoğraf bana ait... Modelim de Gelincik...