Rüya

Boynumdan yukarısı bulutların üstünde...
Öyle havada asılı mıyım, bir yerde duruyor muyum bilmiyorum...

Eğilip; bir bulutların üstüne, bir bulutların altına bakıyorum...

Bulutların altı, bildiğin yaşam işte! ama üstü... cennet olmalı...

doğaüstü... tanımlanamaz, anlatılamaz...

oraya baktıkça öyle bir çoşku, öyle bir mutluluk doluyor ki içime...
taşıyor benden!

ve anlıyorum...

burası bu dünyada gelmeye çalıştığımız nokta, yer, durak... artık sen ne isim veriyorsan...

ve başlıyorum ağlamaya...
henüz bu yaşamımda oraya ulaşamayacağımı anladığımdan...

Tam bunları yazarken kulağımda çalan...

Not: Fotoğraf "What dreams may come" filminin en sevdiğim sahnesi.

Bu sahnede Annie, ölen eşinin ardından yarım bıraktığı resmi tamamlamaya çalışıyor. Eşi de bu esnada cennetten onu izliyor. Fakat Annie o kadar tükenmiştir ki; resmi tamamlamaktansa ağacı ağlatmayı tercih ediyor... Yazarken bile tüylerim diken diken oldu... Seyretmediyseniz, mutlaka ama mutlaka seyredin derim...