Tekrar

- Anneee, çok çişim geldiii!!!

Poposunu attıra attıra tuvalete koşan oğlumun arkasından bakarken, tutamadım kendimi, koyverdim kahkahamı...
Onun bu hali hep güldürüyor beni. Zaten o da bunu bildiği için her seferinde aynı şekilde koşturuyor tuvalete, ben güleyim diye...

Beni güldürmek için...

Geçenlerde kurduğu bir cümle geliyor aklıma:
“Annecim, ben seni hiç kırar mıyım?”

Beni güldürmeye çalışan, beni kırmak istemeyen bir erkek var hayatımda!
Biliyorum kırmayacağını... isteyerek yapmayacağını...

Bak yine gülüyorum!...

Aşk işte!

Hep böyle başlar aslında aşk dediğin...
Önce her şeyi mükemmel gelir, sanırsın ki; onun gibisi yok...
Sonra yavaş yavaş onun da diğerleri gibi sıradan biri olduğunun farkına varırsın...
Daha sonra aslında ondan “daha”larının olduğunu görmeye başlar ve “Neden olmasın?” deyip, başkasına yönlendirirsin ilgini, sevgini...

Bundan sonrası artık şans işi...
“İyi ki yapmışım!” demen de mümkün, “Eyvah! Ben ne yaptım?!” demen de...

Nereden geldi evlattan buraya şimdi konu dersen...

Senin için çocuğundan daha büyük aşk hiç olmayacak ama onun için bu saydıklarım yaşanmayacak mı zamanla???

Yaşam dediğin farklı zamanlarda, farklı kişilerle yaşanan tekrar aslında...