Yine ve her zaman olduğu gibi…
Kelimelerin kafada dönüp durup, kağıda cümle olarak dökülememesi sanırım sadece bana özgü bir durum. Olmadı mı olmuyor işte!
Bu belki de bir huydur.
Biraz düşününce; sanırım öyle gerçekten de…
Oluşturmayı değilde, oluşma ihtimallerini severim ben…
Hayallerim gibi…
Hayallerimin gerçekleşme ihtimaline tutunurum ben, olasılıklar beni heyecanlandırır, o heyecan beni ayakta tutar.
Gerçekleşmeleri için çaba göstermem fazla, gerçekleştikleri takdirde o heyecanın yerine koyacak bir duygum olmamasından belki…
Olursa olur der, akışına bırakırım.
Belki cümlelerle aramdaki bağ da böyledir.. Kimbilir belki de bu şekilde yazma heyecanımı ayakta tutuyorumdur…
Ya da belki de “söz uçar, yazı kalır” misali, uçuculuğu seviyorumdur. Bir söz misali evrende dolaşmak, farklı cümlelerde anlam bulmak istiyorumdur…
….
…
İşte buldum! : Anlam bulmak
Sadece bunu düşünmesi bile içimi ısıttı…
O halde izninizle; bir cümlede anlam bulmaya gidiyorum, süzüle süzüle gökyüzünde…
.JPG)
Eveeeetttt !! Çılgın geri döndü :)) Olmuş olmuş :)) Sen bulursun anlamlarını. Bulamazsn da hiç üzülme onlar seni bulur :)
YanıtlaSilYa daha bi dur :) döndüm mü bilmiyorum henüz, minik adımlarla girmeye çalışıyorum diyelim :)))
SilHoşgeldin Sibel. Adımlarını minik tutma bence, direk dal. Araya zaman girince dönmesi zor oluyor ama, buralar, cümleler, yazmalar insana iyi geliyor.
YanıtlaSilBilemiyorum... bakalım... düşe kalka belki tekrar yazmaya başlarım :))
SilBloglar özledi seni :)
YanıtlaSilBebek adımları evet her zaman işe yarar ;)
Ben döndün olarak kabul ettim bile seni...
Buna dönüş denir mi cidden bilmiyorum Kıvırcığım. biraz yazmaya çalışacağım ama, bakalım, gerisi gelirse ne ala :)))
Sil